Ik had maar pas op mijn ander blog een fotocollage en tekst gepubliceerd over de ontelbare straatkinderen in de wereld.
Een paar uur later zet ik de TV aan die op Canvas springt. Daar is een reportage bezig over de Siberische tijger, uiteraard in Syberië zelf. Naar het schijnt zouden er slechts nog een 400 tal van die tijgers zijn. Het programma was al een tijdje bezig, maar ik begreep dat het ging om de redding van 3 welpen, die van hun moeder gescheiden geraakt waren en verdwaald in de ijzige koude en metershoge sneeuw. Een team van specialisten, Russen en Amerikanen deden er alles aan om de welpen op te sporen, dag en nacht, ze in veiligheid te brengen en ze te helpen overleven.
Wat kost zo'n reddingsoperatie? Wat kost het maken van zo'n documentaire?
Weet u, op zo'n moment word ik innerlijk zo kwaad. Terwijl miljoenen kinderen aan hun lot overgelaten sterven, terwijl bij wijze van spreken, de massa toekijkt. DWAZE WERELD, dwaze mensheid. Die niet meer weten waar de prioriteiten liggen. Die meer waarde hechten aan het beschermen van dieren, dan van mensenkinderen.
.
Vreselijke beelden, er zijn er miljoenen meer.
WAT kunnen WIJ DOEN?
WILLEN wij WEL iets DOEN?
en dit? WIE is dit kind?
Durft U het niet denken?
Inderdaad, dit is een geaborteerd kindje.
Een bijna voldragen kind, dat alle kansen werd ontnomen.
Dat koelbloedig werd vermoord op de plaatst waar het zich
het veiligst zou mogen weten, de schoot van zijn moeder.
En dan zijn er aborteurs die beweren dat zo'n foetus niet lijdt.
Ik wil ook graag geloven in de goedheid van de mens.
Maar de confrontatie met de duivelse wreedheid
van mensen aan mensen en vooral aan kinderen gedaan, kan
mij alleen maar duidelijk maken dat de mensheid de weg kwijt is.
De ene partij omdat zij de daden uitvoeren,
de andere partij omdat zij zwijgend toeziet.
Wordt vervolgd.
ria
Geen opmerkingen:
Een reactie posten